Het ondertussen - hoe het begon... (Saskia aan Lies)
Bijgewerkt op: 28 feb.
Ik overval je even. Ik vind dit de max!
Het is de start van een kettingbrief tussen collega’s van SIOO over 'Ongemak'. Heerlijk gepingpong over iets boeiends en tegelijk moeilijk grijpbaar.
Het is heel simpel eigenlijk. Je volgt de gedachtengang van de afzender terwijl die zijn inzichten, mijmeringen en vragen doorgeeft aan de bestemmeling van de brief. Het is meanderend, en tegelijk is het ook ergens gestructureerd. Het brief-concept appelleert je. Elke schrijver geeft er een eigen twist aan, zowel qua inhoud als qua vorm, en toch blijft het herkenbaar door het centrale thema en het format. Je kan makkelijk een podium geven aan derden door linkjes te leggen. En qua schrijfstijl kan je aanspreken en hoef je niet wakker te liggen van zware literaire geplogenheden.
Dus ik dacht: hoe zou het zijn om ook zoiets te doen?
Elkaar te schrijven. En om er nog anderen bij te betrekken. Op en neer. En zo - al schrijvende - onze gedachten te exploreren en thema's die ons warm maken, te verdiepen en verbreden. Zo worden we beter, genuanceerder, rijker, vollediger, accurater, ... én we tonen waar we (graag) mee bezig (willen) zijn. Het is weten en niet-weten tegelijk.
Ik word er blij van. Zo blij dat ik al meteen zin heb om ook andere mensen te verleiden om samen aan een brievenblog te beginnen. Ik hou me even in ;-)
Wat denk je?
Ben benieuwd!
Vele groeten
Sas